लग जा गले कि फिर ये हसीं रात हो न हो (भाग १) -

<p>  <span style="background-color: #242526; color: #e4e6eb; font-family: inherit; font-size: 15px; white-space: pre-wrap;">लग जा गले कि फिर ये हसीं रात हो न हो (भाग १) - </span></p><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="animation-name: none; background-color: #242526; color: #e4e6eb; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;">लेखक - रोहन </div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="animation-name: none; background-color: #242526; color: #e4e6eb; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;">कथेचा प्रकार - भयावह कामशास्त्र</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="animation-name: none; background-color: #242526; color: #e4e6eb; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtk5z0MnqaBiGIeeTyAAfZZRlNQwHli__599DxRmzqVPiGps1_VzpEE3BQB-MF_GJQgyWe3lObXSFhh5xn8EJ1dn8b80u9r5hc0_XH9kQRr5rV_jELL6epbZomXpJuJQFCPQK1bo5IaUND/s885/128557675_2107975192671152_3589748727005374641_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="885" data-original-width="720" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtk5z0MnqaBiGIeeTyAAfZZRlNQwHli__599DxRmzqVPiGps1_VzpEE3BQB-MF_GJQgyWe3lObXSFhh5xn8EJ1dn8b80u9r5hc0_XH9kQRr5rV_jELL6epbZomXpJuJQFCPQK1bo5IaUND/s320/128557675_2107975192671152_3589748727005374641_n.jpg" /></a></div><br />नमस्कार मित्रांनो आणि लपून छपून वाचणाऱ्या मैत्रिणींनो. मराठी चावट शृंगारिक कल्पनाविश्वात आपले स्वागत आहे. खरं सांगायचं तर आपल्या या मराठी विश्वात इतकं भरभरून चावट साहित्य आहे कि इतर कोणत्याही भाषेतले साहित्य हे कमी पडेल. तसेच मराठी शृंगारिक साहित्य हे इतर शृंगारिक साहित्यापेक्षा नक्कीच वेगळे असते कारण मराठी भाषेमध्ये शृंगार कथा वाचताना वाचकांचे कपडे लागलीच ओले होतात. त्याचबरोबर जेव्हा ती कथा भयावह असेल तर कपडे ओले होण्यासोबत अंगावर काटे देखील येतात. म्हणूनच आपली मराठी भाषा हि खूप महान आहे.</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="animation-name: none; background-color: #242526; color: #e4e6eb; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;">…….धैर्याने कशीबशी ताकद एकवटून पाऊल उचलले आणि धावत धावत तो नाझमीन जवळ गेला. खाली बसून त्याने नाझमीनचे डोके आपल्या मांडीवर घेतले आणि एका लहान मुलासारखा रडू लागला. ढगांचा गडगडाट होऊन पुन्हा पाऊस बरसू लागला. धैर्या मोठमोठ्याने रडू लागला. नाझमीनला त्याने गमावलं होतं. धैर्या सगळं आठवत होता. फक्त काही क्षणांची साथ लाभलेल्या नाझमीनवर त्याचं इतकं प्रेम जडलं होतं. तसेच नाझमीन सुद्धा त्याच्यावर जीवापाड प्रेम करू लागली होती. पण एकाच क्षणात सगळं काही संपून गेलं होतं…….</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="animation-name: none; background-color: #242526; color: #e4e6eb; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;">कोल्हापुरात उमरज गावा जवळील एका शाळेत शिकवणारी नाझमीन ही अत्यंत जबाबदार आणि हुशार शिक्षिका होती. सकाळपासून धो धो पाऊस कोसळत होता. त्यामुळे मुख्याध्यापकांनी शाळेतल्या मुलांना लवकर घरी सोडण्याचे आदेश दिले. बाकीचे शिक्षकही ताबडतोब निघून गेले. पण हातात घेतलेले काम पूर्ण होईपर्यंत जागेची न हलणारी नाझमीन घरी जायला तयारच नव्हती. संध्याकाळचे ६ वाजले होते. पावसाचा जोर वाढला तसा शाळेचा शिपाई नाझमीन कडे आला आणि तिला घरी जाण्याची विनवणी करू लागला. तेव्हा नाझमीनने सगळं आटोपून निघायची तयारी सुरु केली. सगळं बंद करून दोघेही शाळेबाहेर पडले. तितक्यात नाझमीनच्या अम्मीचा फोन आला. तिला काळजी वाटत होती म्हणून तिने नाझमीनला फोन केला. अर्ध्या तासात घरी पोहोचते हे सांगून नाझमीनने फोन ठेवून दिला. तो शिपाई एसटी मधून त्याच्या घरी निघून गेला. नाझमीनने रेनकोट घातले आणि तिची स्कुटी सुरु केली. शाळेपासून जेमतेम १५ किलोमीटर वर तिचे खरपे बुद्रुक हे गाव होते. नाझमीन सावकाशपणे तिची स्कुटी चालवत होती. पावसामुळे लवकरच अंधार जाणवत होता. त्यामुळे रस्त्याला फक्त गाडीचीच लाईट होती. ७ किलोमीटर वर गेल्यावर अचानक नाझमीनच्या स्कुटी मधून कर्रर्रर्र कर्रर्रर्र असा आवाज होत तिची स्कुटी बंद पडली. तिने स्कुटी रस्त्याच्या बाजूला लावली आणि उतरून बघू लागली. तर स्कुटीचा टायर पंक्चर झाला होता. </div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="animation-name: none; background-color: #242526; color: #e4e6eb; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;">नाझमीन धीट होती. अजिबात न घाबरता ती इकडे तिकडे कोणाची मदत मिळते आहे का ते पाहू लागली. पण संध्याकाळची वेळ असल्याने आणि जोराचा पाऊस पडत असल्याने कोणीच नव्हते. तिने तिच्या अम्मीला फोन करण्यासाठी फोन बाहेर काढला तर फोन मध्ये सिग्नल सुद्धा नव्हते. बहुतेक जोराचा पाऊस असल्याने पंचगंगा नदीने धोक्याची पातळी ओलांडली असावी आणि त्यामुळे मधला पूल पाण्याखाली गेला असावा. म्हणूनच एक सुद्धा गाडी या बाजूला फिरकत नव्हती. नाहीतर आत्तापर्यंत एखादी एसटी किंवा टमटम तरी आली असती. एखादी मोटारबाईक सुद्धा दूर दूर पर्यंत दिसत नव्हती. काय करावे आता नाझमीनला सुचत नव्हते. अशा पावसामध्ये रस्त्याने घरी चालत जाईपर्यंत जवळ जवळ २ तास तरी लागतीलच. तसेच पाठीमागे ७ किलोमीटर परत शाळेच्या इथे चालत जाण्याचा प्रश्नच नाही. कारण त्यापेक्षा मग ८ किलोमीटर चालत घरी जाणे फायद्याचे ठरेल. नाझमीन धीट असली तरी ढगांचा गडगडाट... विजांचा कडकडाट आणि पावसाच्या जोरामुळे थोडी विचारात पडली होती. त्यानंतर तिला आठवलं कि लहानपणी तिच्या अम्मीने तिला एकदा जंगलातल्या कच्च्या रस्त्याने घरी नेलं होतं. जवळच एक लहानसं मंदिर आहे. त्या मंदिरालगत जंगलातून एक कच्चा रस्ता जातो आणि त्या रस्त्याने नाझमीनच्या खरपे बुद्रुक या गावात अवघ्या पाऊण तासात पोहोचता येते. पण या रस्त्यावरून जाताना एक स्मशानभूमी आहे आणि रात्रीचे त्या स्मशानभूमी मधून जाताना नक्कीच कोणालाही नाही आवडणार. लहानपणी नाझमीन अम्मीसोबत त्या स्मशानभूमीमधून जाताना रडत होती हे तिला आठवलं. पण आता तिने सगळी शक्ती एकवटली आणि सगळी भीती दूर सारून त्या जंगलवाटेने जाण्याचे ठरवले. </div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="animation-name: none; background-color: #242526; color: #e4e6eb; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;">मारुतीच्या मंदिराशेजारी तिने तिची स्कुटी लावली आणि त्या स्कुटीला झावळ्यांनी व्यवस्थित झाकून ठेवले जेणेकरून कोणी त्या स्कुटीला पळवून नेणार नाही. मारुतीच्या पाया पडून नाझमीनने कच्चा रस्ता पकडला. संकटकाळी प्रत्येक देव हा शक्तीच देतो या विचारांची असलेल्या नाझमीनला मारुतीचे दर्शन घेऊन बरीच ऊर्जा प्राप्त झाली होती. तिच्या मनात आता भीती अजिबात उरली नव्हती. सोबत असलेली बॅटरी चालू करून ती एक एक पाऊल पुढे टाकत होती. काही पावले पुढे चालत गेल्यावर तिला स्मशानातील धुराचा आणि अत्तराचा वास येऊ लागला तेव्हा तिला जाणवलं कि स्मशान जवळ आलं आहे. त्यासोबत कुत्र्यांच्या विचित्र भुंकण्याचा आवाज देखील नाझमीनचे लक्ष विचलित करीत होता. तीन गावांनी मिळून बांधलेली असल्यामुळे हि स्मशानभूमी खूप मोठी होती. स्मशानाचा दरवाजा उघडताच कर्रर्रर्र असा आवाज झाला आणि त्याचबरोबर कुत्र्यांचा भुंकण्याचा आवाज अजूनच जोर धरू लागला. चित्रविचित्र आवाज नाझमीनच्या कानावर येऊ लागले. त्यामध्ये पाऊस सुरूच असल्याने तिला सारखे सारखे चेहऱ्यावर येणारे पावसाचे पाणी पुसावे लागत होते. स्मशानात थोडे आतमध्ये गेल्यावर नाझमीनला आपल्या पाठीमागून कोणीतरी चालत असल्याचा भास झाला. तिने चटकन मागे वाळवून पाहिले पण कोणीच नव्हते. कधी तिला वाटे तिच्या उजव्या बाजूने तर कधी डाव्या बाजूने तर कधी कोणीतरी समोरून चालत येत आहे असा भास होऊ लागला. पण नाझमीनने स्वतःची मूठ घट्ट आवळून धरली होती आणि जलदगतीने पाऊले टाकत होती. पुन्हा एकदा तिच्या पाठीमागून कोणीतरी पळत आल्याचा तिला भास झाला पण मागे वळून बघताच कोणीच दिसत नव्हते. नाझमीनने मनाशी ठरवले कि आता कोणताही आवाज झाला तरी मागे वळून बघायचेच नाही.</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="animation-name: none; background-color: #242526; color: #e4e6eb; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;">जळलेल्या प्रेतांचा उग्र वास नाझमीनच्या नाकामध्ये घर करत होता. त्याचसोबत अत्तराच्या सुगंधाने तिला मंत्रमुग्ध झाल्यासारखे वाटत होते. नाझमीनचा भूत आत्मा वगैरे गोष्टींवर अजिबात विश्वास नव्हता पण अशा वेळी कोणत्याही माणसाच्या मनामध्ये त्या सगळ्या कल्पना आल्याशिवाय राहत नाही. त्याचप्रमाणे नाझमीनच्या मनात सुद्धा भूत... आत्मा वगैरे संकल्पना चलबिचल करीत होत्या. त्यामुळे ती घाबरू लागली होती. प्रत्येक पावलावर पाचोळ्याचा आवाज .... त्याचसोबत पावसाच्या बरसणाऱ्या सरींचा आवाज..... दुरून येणाऱ्या कुत्र्यांच्या भुंकण्याचा आवाज... रातकिड्यांचा आवाज.... त्यामुळे नाझमीनच्या मनात वेगवेगळे विचार येत होते आणि त्यातूनच तिला सगळे भास होत होते. तिच्या डोक्यामध्ये अनेक संकल्पना येऊ लागल्या. कधी तिला वाटे कि हाडांचा सापळा उठून तिच्या समोर येईल तर कधी पाठीमागून येऊन तिचा गळा आवळेल. भयभीत होऊन ती जलदगतीने पावले टाकत होती. इतक्यात तिला जाणवलं कि तिच्या पाठीमागे कोणीतरी उभे येऊन ठाकले आहे. तिने लगेच पाठीमागे वळून पाहिले तर एक कुत्र्याचं पिल्लू तिच्या समोर उभं होतं. अतिशय घाबरलेलं ते पिल्लू जणू काही तिला काहीतरी सांगण्याचा प्रयत्न करीत होतं. नाझमीनने इकडे तिकडे पाहिलं आणि मग पुन्हा त्या पिल्लाकडे पाहिलं. तेवढ्यात तिच्या पाठीमागून कोणीतरी धावत गेल्यासारखं तिला वाटलं म्हणून तिने मागे वळून पाहिलं पण तिला कोणीच दिसलं नाही. तिने पुन्हा त्या पिल्लाकडे वळून पाहिलं आणि जोराची किंकाळी सोडली. ते कुत्र्याचं पिल्लू रक्ताने माखलेलं मरून पडलं होतं. नाझमीनने डोळे बंद करून घेतले आणि पुन्हा डोळे उघडून पाहते तर ते पिल्लू तिथे नव्हतं. तिने इकडे तिकडे पाहिलं तर कोणीच नव्हतं. तिला समजलं या सगळ्या तिच्या डोक्यातल्या कल्पना आहेत बाकी काहीच नाही. </div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="animation-name: none; background-color: #242526; color: #e4e6eb; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;">नाझमिन पुढे चालतच राहिली. स्मशानातला रस्ता आता संपत आला होता आणि नाझमीनला समोरचा दरवाजा दिसत होता. ती खुश झाली होती पण तितक्यात तिच्या डाव्या बाजूने एका वाघाने तिच्यावर झडप घातली. पहिल्या क्षणाला तिला समजलेच नाही कि काय झाले. नाझमीनच्या हातामधली बॅटरी खाली पडली. वाघाच्या पंजाच्या नखांनी तिच्या कमरेवर ओरबाडले होते. नाझमीन उठून उभी राहिली तर समोर एक जंगली वाघ तिच्याकडे बघून डरकाळी फोडत होता. वाघाची नजर तिच्यावर होती. नाझमीनच्या कमरेमधून रक्त वाहत होते पण तिचं सगळं लक्ष त्या वाघावर होतं. तो जंगली वाघ नाझमीनच्या डोळ्यांमध्ये बघत होता. नाझमीन खूप घाबरली होती. तिला इतकं माहित होतं कि अशा वेळी वाघाच्या डोळ्यांमध्ये डोळे घालूनच पाहायचं असतं. अजिबात नजर इकडची तिकडे करायची नसते. तो वाघ पुढे झेप घेण्यासाठी थोडा मागे सरकला आणि त्याने झेप घेतली. नाझमीनने भीतीने डोळे बंद केले. त्याच वेळी ‘धैर्या’ ने वाघावर झेप घेऊन त्याला दुसऱ्या दिशेला जमिनीवर पाडले. नाझमीनने डोळे उघडले तेव्हा तिने पाहिलं कि एका माणसाने वाघापासून तिचा बचाव करण्यासाठी मध्येच उडी घेतली होती आणि वाघाला धरून दुसऱ्या दिशेला जमिनीवर पाडले होते. नाझमीनने लगेचच बॅटरी उचलली आणि चालू करून धैर्या आणि वाघ यांच्या दिशेने धरली. धैर्या आणि वाघ दोघेही एकमेकांसमोर हल्ल्याच्या आवेशाने उभे राहिले. नाझमीन धैर्याकडे पाहत होती. ६ फूट उंच आडदांड शरीर.... ..कणखर मनगटं...निधडी छाती...पिळदार मिशा.... अंगावर फक्त धोतर कसून बांधलेले.... दोन्ही दंडांवर तांब्याचे कडे.... तीक्ष्ण नजर वाघाच्या नजरेला धडक देत होती. धैर्याने एक पाय मागे मातीमध्ये रोवला जेणेकरून वाघावर हल्ला चढवता येईल. वाघाने पुन्हा एकदा डरकाळी फोडली. धैर्याने दोन्ही हातांची मूठ आवळली आणि त्या वाघाच्या डोळ्यांमध्ये डोळे घालून मोठ्या जिद्दीने पाहू लागला. अचानक वाघाचं गुरगुरणे बंद झाले आणि वाघाची पावलं मागे मागे सरकत त्याने जंगलामध्ये धूम ठोकली. इतक्या चवताळलेल्या वाघाने अचानक पाठी होऊन हार कशी काय मानली असेल आणि लगेचच जंगलात पळून कसा काय गेला असेल या विचारात नाझमीन पडली. धैर्या पाठीमागे वळला आणि नाझमीन जवळ आला. धैर्याच्या धिप्पाड देहासमोर नाझमीन एक लहानगी बाहुली दिसत होती. स्वतःच्या मिशांना पीळ देत धैर्या नाझमीनला म्हणाला,"नमस्कार बाईसाहेब. हिकडच्या तुमि दिसत न्हाईत. मंग कुटणं आलायसा अन कूट जायाचं हाय". पावसाचा जोर कमी झाला होता. नाझमीनच्या कमरेवर झालेल्या जखमेची जाणीव आता तिला होऊ लागली. जखम किती झाली आहे तिला समजत नव्हतं. तिने तिच्या डाव्या हाताने जखम दाबून धरली होती. ती वर तोंड करून धैर्याच्या डोळ्यांमध्ये डोळे घालून म्हणाली,"जी नमस्ते. मी उमरज गावाजवळच्या शाळेमध्ये शिक्षिका आहे. आज घरी जाताना रस्त्यामध्येच माझी गाडी बंद पडली. मग विचार केला कि या जंगलातल्या आडवाटेने लवकर पोहोचता येईल माझ्या गावाला खरपे बुद्रुकला. पण वाघाने अचानक हल्ला चढवल्यामुळे मी खूप घाबरली होती. तुम्ही तुमची जान जोखीम मध्ये टाकून मला वाचवलं. अल्लाह तुम्हाला कधी काही कमी पडू देणार नाही."... हे ऐकल्यावर धैर्या जोरजोरात हसू लागला.... "आव बाईसाहेब. या जंगलातल्या जनावरांशी माझं जवळचं नातं हाय. अन देवाकडे म्या कदीबी काय मागत नसतो. मजा इश्वास हाय त्यो फकस्त माज्या या मनगटावर" धैर्याने नाझमीनसमोर त्याचा उजवा हात पुढे करून त्याच्या मनगटा मधली ताकद दाखवली. </div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="animation-name: none; background-color: #242526; color: #e4e6eb; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;">नाझमीनच्या दोन्ही हातांना एकत्र केले तरी त्याहून मोठा होईल असा धैर्याचा एक हात होता. इतका दणकट आणि मजबूत हात नाझमीनने आतापर्यंत कधीच पाहिला नव्हता. ... "अल्लाह आआअह् ओह ... शायद वाघाच्या नखांनी माझ्या कमरेवर जास्तच जखम केली आहे." नाझमीनला आता ती जखम सहन होत नव्हती. तसेच त्यामधून रक्तस्त्राव सुद्धा होत होता. तिने ओढणी काढून तिच्या कमरेभोवती घट्ट त्या जखमेवर बांधून धरली. धैर्या त्या जखमेकडे बघून म्हणाला..."माझं झोपडं इथंच हाय जवळ. तुम्हास्नी म्या जखमेवर औशीद देतो लावाया. चला बिगी बिगी." धैर्या नाझमीनला रास्ता दाखवत त्याच्या झोपड्याजवळ घेऊन गेला. त्या स्मशानाच्या थोड्या अंतरावर धैर्याचं झोपडं होतं. दोघेही झोपडीत आले तसा पुन्हा जोराचा पाऊस सुरु झाला. धैर्याने लगेचच कंदील लावला आणि दोन तीन ठिकाणी दिवे लावले जेणेकरून झोपडीमध्ये उजेड होईल. मग त्याने नाझमीनला बसायला जागा दिली. दोघेही पावसाच्या पाण्याने पूर्णपणे भिजले होते. नाझमीनने तिचं रेनकोट काढून ठेवलं. धैर्याने नाझमीनला केस पुसायला एक कापड दिलं. केस पुसून झाल्यावर त्याने तिला त्याच्या झोपड्यात असलेल्या एका लाकडाच्या ओंडक्यावर झोपायला सांगितलं आणि कंदिलाच्या प्रकाशात तिची जखम व्यवस्थित पाहिली. वाघाच्या नखांचा फक्त हलकासा मारा होता पण नाझमीनच्या कमरेला गंभीर जखम देऊन गेला होता. तो म्हणाला रक्त बरंच जात आहे. लगेचच जखम शिवावी लागेल आणि त्यावर आयुर्वेदिक लेप लावावा लागेल. नाझमीनने धैर्याला विचारलं कि जखम शिवणार कशाने? </div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="animation-name: none; background-color: #242526; color: #e4e6eb; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;">त्यावर धैर्या म्हणाला कि त्याच्याकडे असलेल्या कपडे शिवायच्या जाड सुई आणि धाग्याने तात्पुरती जखम शिवून देईल. मग उद्या सकाळी डॉक्टर कडे जाऊन व्यवस्थित उपचार घेता येतील. पण सध्या जखम शिवून त्यावर लेप लावणं गरजेचं आहे हे धैर्याने सांगितलं. कारण जखम मोठी असल्याने फक्त लेप लावून चालणार नाही. नाझमीनने होकारार्थी मान डोलावली. त्यावर धैर्या म्हणाला,"बाईसाहेब पर त्यासाठी तुम्हास्नी तुमची हि वरची कापडं काडाया लागतील. न्हायतर जखम यवस्थित शिवता येनार न्हाय." धैर्या नाझमीनच्या डोळ्यात बघून बोलत होता. "अहो पण तुमच्यासमोर कसं?", नाझमीन उत्तरली. त्यावर धैर्या म्हणाला,"बाईसाहेब या वक्ताला म्या तुमच्यासाठी एक वैद्य हाय हे लक्षात ठेवा. मनात काय बी इचार आणू नका". धैर्याचं मन सुद्धा एकदम साफ होतं. नाझमीन बद्दल त्याच्या मनात काहीच वाईट विचार नव्हते. नाझमीनने काहीही न बोलता पुन्हा होकारार्थी मान डोलावली. त्यानंतर धैर्या तिला म्हणाला," बाईसाहेब तुमि तयार व्हा. म्या पानी गरम करून आणतो अन सुई धागा अन लेप बी बनवून आणतुया लगीचच." धैर्या पाठीमागे वळाला आणि चुलीमध्ये लाकडं घालून अग्नी पेटवला. त्यावर पाण्याचे पातेले ठेवून मग पानांचा लेप बनवायला घेतला. वाटीभर पानांचा लेप बनवून झाल्यावर त्याने डब्यातून सुई धागा काढून ती सुई गरम पाण्यामध्ये व्यवस्थित धुवून घेतली जेणेकरून नाझमीनला कसलंच इन्फेक्शन होणार नाही. पाणी व्यवस्थित गरम होईपर्यंत त्याने धैर्याने चार्जिंग वाला रेडिओ सुरु केला त्यावर त्याने कॅसेट मधून एक गाणं लावलं... धैर्या म्हणाला,"बाईसाहेब माझं आवडतं गाणं म्या लावतुया. तुम्हास्नी बी आवडेल अन तुमचं दर्द थोडं कमी व्हईल" </div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="animation-name: none; background-color: #242526; color: #e4e6eb; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;">'लग जा गले कि फिर ये हसीं रात हो न हो</div><div dir="auto" style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;">शायद फिर इस जनम में मुलाक़ात हो न हो</div><div dir="auto" style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;">लग जा गले कि फिर ये हसीं रात हो न हो</div><div dir="auto" style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;">शायद फिर इस जनम में मुलाक़ात हो न हो</div><div dir="auto" style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;">लग जा गले'</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="animation-name: none; background-color: #242526; color: #e4e6eb; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;">हे गाणं ऐकून नाझमीन म्हणाली,"तुम्हाला सांगू माझं सुद्धा हे खूपच फेव्हरेट गाणं आहे. मला हे गाणं खूप खूप आवडतं." त्यानंतर ते सगळं घेऊन धैर्या पाठीमागे वळाला. त्याने सगळं सामान बाजूला जमिनीवर ठेवले आणि नजर वर करून बघितली तर समोर नाझमीन खाली मान घालून उभी होती. तिने तिच्या अंगावरचे कपडे काढून बाजूला ठेवले होते आणि आता ती फक्त ब्रा आणि निकर वर होती. जखम कमरेवर असल्याने तिला पायजमा देखील काढणे भाग होते. ती तिच्या दोन्ही हातांनी तिचं शरीर झाकण्याचा प्रयत्न करीत होती. लाजेने ती लाल लाल झाली होती. दोन्ही हात स्वतःच्या खांद्यावर तिरकस ठेवून ती तिच्या वक्षस्थळांना झाकण्याचा प्रयत्न करीत होती. धैर्याने त्याची नजर वळवली आणि तो नाझमीनला म्हणाला,"बाईसाहेब तुमि या लाकडाच्या ओंडक्यावर जखमेची बाजू वर करून झोपा" नाझमीन उजव्या बाजूच्या कुशीवर झोपली. धैर्याने गरम पाण्यामध्ये फडकं बुडवून नाझमीनची जखम व्यवस्थित साफ केली. उभा राहून तो नाझमीनच्या जखमेवर उपचार करीत होता. जेव्हा गरम पाण्याचं फडकं नाझमीनच्या जखमेवर धैर्याने टेकवलं तसं नाझमीनला खूप जोरात दुखलं आणि तिने डोळे बंद करून धैर्याचा हात धरला. धैर्याने काहीही न बोलता नाझमीनच्या चेहऱ्याकडे पाहिले. अतिशय सुंदर अशा नाझमीनच्या चेहऱ्यावर असलेल्या भीतीने ती अजूनच सुंदर दिसत होती. नाकामध्ये बारीक खडा आणि डोळ्यांमध्ये काहीसं राहिलेलं काजळ याव्यतिरिक्त तिच्या चेहऱ्यावर काहीच नव्हतं तरीही ती एक सुंदर अप्सरा दिसत होती. तिच्या हनुवटीवर असलेला तीळ तिच्या सौंदर्यामध्ये अजून एक मोती जोडत होता. नाझमीनची गोरी काया अप्सरेहूनही सुंदर होती. तिच्या दोन्ही वक्षस्थळांचा आकार हा कमाल होता. कमरेवरची त्वचा इतकी गुळगुळीत आणि कोमल होती कि त्यावरून हात फिरवला कि सर्र्र्कन घसरून जाईल. तिच्या काखेमध्ये असलेले बारीक केस तिच्या गोऱ्या सौंदर्यामध्ये अजून भर घालत होते. नाझमीनचा हात धैर्याने दुसऱ्या हाताने पकडून लाकडाच्या ओंडक्यावर ठेवला. तिचे डोळे बंदच होते. धैर्याचं लक्ष अजूनही नाझमीनच्या सुंदर चेहऱ्यावर होतं. एक सुंदर स्त्री फक्त ब्रा आणि निकर वर असून सुद्धा तिच्या चेहऱ्यावरील सौंदर्याकडे पाहणारे खूपच कमी असतात. त्यातला एक धैर्या होता. जखम साफ करताना डोळे बंद ठेवूनच नाझमीन धैर्याला विचारू लागली,"मला सांगा तो वाघ तुम्हाला घाबरून जंगलात कसा काय पळाला? मला समजलं नाही कि इतका मोठा वाघ एका माणसाला घाबरून कसा काय पळून जाईल" त्यावर धैर्या म्हणाला,"अहो बाईसाहेब मी या समशानाची रखवाली करतुया. त्यामुळे मला इथंच झोपडं बांधून राहायला लागतंय. इथलं जंगलातले कोल्हे या मुडद्यांची नासधूस करतात त्यामुळे या तिन्ही गावकऱ्यांनी मला इकडं रखवाली कराया ठेवलं हाय. लहानपनापासून मला प्राण्यांचं लय येड हाय. त्यामुळे मला त्यांची भीती अजबात न्हाय. म्हणून त्यो वाघ मला घाबरून जंगलात पळून गेला कारण त्यो वाघ काही भुकेलेला नव्हता. त्याच्याकडे बघून मला समजलं कि तो फक्त घाबरवायला इकडं आला हाय. म्हणून म्या त्याच्या डोळ्यात रोखून पाह्यलं अन तो धूम ठोकीत जंगलात निघून गेला." धैर्याचं हे उत्तर नाझमीनला इतकं पटलं नव्हतं पण तिने त्याच्यावर विश्वास ठेवला. ती म्हणाली,"खरंच तुमच्यावर अल्लाह ची मर्जी आहे त्यामुळे त्यो वाघ तुम्हाला काहीही इजा न पोहोचवता जंगलात निघून गेला." </div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="animation-name: none; background-color: #242526; color: #e4e6eb; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;">त्याने जखम व्यवस्थित साफ केली. त्यानंतर त्याने ती जखम सुई धाग्याने शिवायला घेतली. त्याने नाझमीनच्या हातावर हात ठेवला आणि म्हणाला,"बाईसाहेब थोडंसं दुखेल पर तुमि काय बी काळजी करू नका. म्या समदं यवस्थित करतुया." नाझमीनने डोळे उघडले आणि धैर्याकडे बघत म्हणाली,"तुम्ही खरंच माझ्यासाठी खूप करत आहात. पण मला खूप भीती वाटत आहे ओ." धैर्या म्हणाला,"आवं तुमि नका घाबरू. म्या करिन समदं." नाझमीन थोडीशी हसली आणि तिने होकारार्थी मान डोलावली. धैर्या नाझमीनची जखम सुई धाग्याने शिवू लागला. त्याने तिच्या जखमेमध्ये सुई टोवल्यावर नाझमीनच्या तोंडातून किंचाळी निघाली आणि तिने धैर्याच्या दंडाला घट्ट पकडून ठेवले. धैर्याने एक टाका घातला. नंतर न थांबता एका मागोमाग एक धैर्या टाके घालत गेला. त्याने व्यवस्थित टाके घालून ती जखम जशी जमेल तशी शिवून टाकली. ते झाल्यावर धैर्याने आयुर्वेदिक लेप घेऊन नाझमीनच्या जखमेवर लावू लागला. ज्या वेळी धैर्याचा हात नाझमीनच्या शरीरावर पडला त्या वेळी तिच्या शरीरावर शहारे येऊ लागले. धैर्याने एका हाताने नाझमीनची जखम जास्त दुखू नये म्हणून तिच्या कमरेच्या थोडं वर दाबून धरले होते तर दुसऱ्या हाताने तो जखमेवर लेप लावत होता. नाझमीन डोळे उघडून त्याच्याकडे बघत होती. धैर्याचे लक्ष नाझमीनच्या जखमेवर लेप लावण्यात होते. जसजसा धैर्या नाझमीनच्या जखमेवर लेप लावत होता तसतसा त्याच्या भिजलेल्या धोतरामध्ये तंबू होत होता. नाझमीन सारख्या सुंदर स्त्री बद्दल जरी त्याच्या मनात काही वाईट विचार नसले तरी निसर्गाचा नियम कोणीच मोडू शकत नाही. नाझमीनच्या यौवनाला जेव्हा धैर्याने स्पर्श केला तेव्हा त्याच्या धोतरामध्ये तंबू व्हायला सुरवात झाली होती. धैर्याचा ८ इंचाचा सोटा ताठुन ९० अंशामध्ये उभा राहिला होता. धोतर भिजलेले असल्याने धैर्याच्या सोट्याचा आकार स्पष्ट दिसत होता. पण त्याचे त्याकडे अजिबात लक्ष नव्हते.</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="animation-name: none; background-color: #242526; color: #e4e6eb; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; transition-property: none; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="animation-name: none; font-family: inherit; transition-property: none;">पहिला भाग समाप्त. मित्रांनो आणि मैत्रिणींनो तुम्हाला हि कथा आवडली असेल तर नक्कीच कमेंट मध्ये सांगा. तसेच या कथेमधले शृंगारिक शब्द कसे आहेत याबद्दल सुद्धा तुमचे अभिप्राय जरूर मांडा. दुसरा भाग हा थरकाप उडवणारा असणार आहे हे नक्कीच. त्यामुळे दुसरा भाग मी लवकरच पोस्ट करेन. धन्यवाद</div></div>

लग जा गले कि फिर ये हसीं रात हो न हो (भाग १) -

   लग जा गले कि फिर ये हसीं रात हो न हो (भाग १) - लेखक - रोहन कथेचा प्रकार - भयावह कामशास्त्र नमस्कार मित्रांनो आणि लपून छपून वाचणाऱ्या मैत्...

+ Read more »

मराठी भूत लिंग कथा -- Marathi Ghost sex stories

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><b>मराठी भूत लिंग कथा -- <a href="http://storieswithmovies.blogspot.com/2015/07/marathi-ghost-sex-stories.html">Marathi Ghost sex stories</a></b> <br /><hr size="1" style="background-color: #d1d1e1; color: #d1d1e1;" /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL6MS9AJOwXBiWXzWmph7tqRixIz-ZMzK5WlB4rJ-NKXKQDwE8eJBfBcFuJ5AIfOeRtYGj01r6TIgrsTzc-LESbinNMe3gDfoNElx-_oi4A-ACuqbs9f_n1WsTlI7WnR7ZFlP_UOi23fU/s1600/7696451dd647fc3444af8ea88077dca8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL6MS9AJOwXBiWXzWmph7tqRixIz-ZMzK5WlB4rJ-NKXKQDwE8eJBfBcFuJ5AIfOeRtYGj01r6TIgrsTzc-LESbinNMe3gDfoNElx-_oi4A-ACuqbs9f_n1WsTlI7WnR7ZFlP_UOi23fU/s1600/7696451dd647fc3444af8ea88077dca8.jpg" /></a></div><div id="post_message_2613536">भूऽऽऽत!<br /><br />लेखक - विकी <br /><br />रेखा आज प्रथमच एकटी गावाला जायला निघाली होती. खर तर ती गेल्याच महिन्यात ती १८ वर्षाची झाली होती. पण तिला वाटत होत की ती खुप मोठी झाली आहे आणी तिने एकटीने बसने आजीकडे कोकणातल्या गावी जायचा हट्ट धरला व घरात सगळ्यांची संमती मिळवली. तिची बारावीची परिक्षाही आटोपली होती, त्यामुळे तिला पाठवण्यात बाकी काहीच अडचण नव्हती.<br /><br />तिच्या बाबांनी तिला रात्री बसमधे बसवले व सकाळी ती एकटी सुखरुप गावाला पोचली सुद्धा. मामा आला होता तिला स्टॅडावर उतरवुन घ्यायला. आजीच्या गावाच्या घरी जाताना मामाला त्याच्या पल्सरवर त्याच्यामागे घट्ट मिठी मारुन बसताना ती गावात घालवलेल्या तिच्या लहानपणाच्या मस्त आठवणींची उजळणी करत होती.<br /><br />आजीच्या गावाला रहायला रेखाला भारी आवडायचे. लहानपणापासुन तिच्या गावाच्या आठवणी इतक्या छान होता, की जेव्हा संधी मिळेल तेव्हा ती गावाला जाण्यासाठी ती हट्ट करी. गावची नारळाची बाग, तिच्या आजीचे नवे शेत, त्यात खणलेली मोठी विहीर, सभोवतालचे हिरवे गार रान, हे सगळे तिला अगदी हवे हवेसे वाटे. <br /><br />तिच्या आजीला दोनच मुले. एक रेखाची आई, दुसरा तिचा अमितमामा. तिचा मामा आणी तिची आई यांच्या वयात बरेच अंतर होते. त्यामुळे मामा असला तरी अमित तिच्याहुन ५ वर्षेच मोठा होता. त्यामुळे त्यांची दोघे खर तर मित्रच होते व त्यांचे मस्त जमे.<br /><br />आजीचे गाव अगदीच छोटे. आजुबाजुला २ ४ घरे मोजली की गाव संपे. तिची आजी अमित मामा तान्हा असताना विधवा झाली, तरी तिने हिंमतीन संसार केला, गड्यांकडुन शेतीच काम करुन घेतले. सुपीक जमीन, भरपुर पाणी व भरपुर मेहनतीने घेतलेली, नारळ, सुपारी व मिरी, वेलचीची शेती, त्यामुळे आजी चंगली पैसे बाळगुन होती. अमितच्या नावाने तिने दहा वर्षापुर्वीच तिने आणखी एक १५ एकर जमिन घेउन ठेवली. अमितमामा त्याला कळायला लागल्यापासुन त्या नविन जमिनीचे काम आजीच्या देखरेखी खाली बघतो. <br /><br />खर तर आजीच्या गावातल्या घराला आजुबाजुच्या घरात रहाणाऱ्या, वयाने तिच्यापेक्षा मोठ्या असलेल्या दोन मैत्रीणी जया, व जयाची तिच्यापेक्षाही मोठी बहिण सोडल्या तर रेखाला खेळायला कोणीच नव्हत. त्यामुळे दिवसातला बहुतेक वेळ मामाच तिचा मित्र. आजीच्या शेजारच्या घरात रहाणारी जया तिच्याहुन ४ वर्षांनी मोठी असली तरी तिचे जयाशी चांगले जमे. <br /><br />रेखा, जया व अमितमामा, तिघांची झकास गट्टी होती. जया म्हणजे तिची लिडर, ती सांगेल तसे रेखा ऐकणार, ती सांगेल तो खेळ रेखा खेळणार. मग ती मामालाही त्यांच्या खेळात सामिल करुन घेणार. त्यांचा सगळ्यात आवडता खेळ होता घर घर. त्यात नेहमीच अमित बाबा, जया आई व रेखा मुलगी. आजीच्या नारळाच्या बागेमागल्या एका रिकाम्या गोठ्यात त्यांचा दिवसभर खेळ चाले.<br /><br />स्टॅडवरुन मामाच्या मागे बसुन बाईकवरुन घरी जाताना रेखाला जुन्या आठवणी येत होत्या. ती दहा वर्षाची होती तेव्हाची आठवण येत होती. दिवसभर हुंदडल्यावर आजी त्यांना काळोख पडायच्या आत घरात बोलवुन जेवायला घाली. मग आजी घरातले कंदील विझवुन टाकी. त्यांच गाव इतके लहान होते की वीज अजुन पोचली नव्हती. तिची आई व आजीच्या आजीच्या खोलीत गप्पा चालत. <br /><br />रेखा पडवीत मग मामाच्या मांडीवर बसुन तिच्या आवडत्या भूताच्या गोष्टी तिला सांगे. भूत, पिशाच्चे, हडळ, मुंजा, खवस यांच्या गोष्टीचा मामाकडे इतका मस्त स्टॉक होता की तिची आई त्याना आता झोपा सांगे तोवर ती मामाच्या भुताटकीच्या गप्पात खुप रंगुन जाई. प्रचंड भिती वाटली तरी!<br /><br />तिला अजुन आठवण होती मामाच्या मांडीत बसल की काही वेळाने तिच्या ढुंगाणाला काही तरी कडक टोचे. रेखा मग तिचा फ्रॉक वर घेऊन परत परत तो कडक स्पर्ष तिच्या कुल्ल्याच्या मधोमध घ्यायचा प्रयत्न करत राही. मामाच्या गोष्टी अनेकदा ऐकुन तिला पाठ झाल्या तरी ती त्याला परत परत सांगायला लावी.<br /><br />त्याच वर्षी आजीने नविन शेतात एक बोअर विहिर घेतली व पंप लावला. पाणी साठवायला मोठा हौद बांधला. त्यात अमितमामाने तिला पोहायला शिकवले. पाठीला भोपळा बांधुन तो तिला त्याच्या हातावर घेई व तिला पाय मारायला शिकवे. तसे शिकवताना तिला धरताना त्याचा एक हात तिच्या छातीवरच्या बोराइतक्या गाठींवर दाबला जायचा. अस झाल की रेखाच्या अंगातुन एकच शिरशिरी जायची. कधी कधी तर आणखीनच धमाल यायची. तिच्या मांड्यामधे मामाचा आधाराला धरलेला हात यायचा. मामाच्या राकट हाताने तिला तिथे तर तिला इतक्या गुदगुल्या होत की त्या रात्री मामाच्या मांडीत बसल्यावर तिने मामाचा हात तिच्या मांड्यात ठेवला व त्याला ’तिथे’ गुदगुल्या करायला लावल्या.<br /><br />नंतर दोन तिन वर्षे तिला फक्त गणपतीलाच गावी जाता आले, तेही अगदी दोन दिवसासाठी. उन्हाळ्याच्या सुट्टीत तिचे बाबा सगळ्यांना घेऊन कधी सिमला कुलु मनाली, कधी दार्जीलिंग, कधी कन्याकुमारी असे जात, मग तिला आजीच्या गावाला जायला मिळालेच नाही. नंतर आले दहावीचे वर्ष, मग बारावीचे. त्यामुळे तिला गावाला मनासारख जायलाच मिळाले नाही.<br /><br />खरतर गावाला नेले नाही की, तिला बाबांचा भारी राग यायचा पण त्यांनी एकदा लांबच्या सहलीला गेले की खुप मजाही यायची. गावाला न गेल्यामुळे तिला खरे चुकायला व्हायचे ते मामाच्या भुताटकीच्या गॊष्टी न ऐकायला मिळाल्यामुळेच. मग ती लायब्ररीतुन भुताच्या गोष्टीची पुस्तके घरी आणुन सपाट्याने वाचुन काढायची. पण मामाने सांगीतलेल्या वेगवेगळ्या भुताटकीच्या गोष्टी, त्यातली दुष्ट भुते, त्यांना आवरणारे व पळवुन लावणारे मांत्रिक हे मात्र तिच्या डोक्यात सदैव फेर धरुन असत.<br /><br />गेल्या वर्षी तिला आईने सांगीतले की मामाचे लग्न जमले. तिला प्रचंड आश्चर्य वाटले. पण तिला आईने सांगीतले की तिची शेजारची मैत्रिण जया हिच तिची मामी होणार तेव्हा तिला खुप आनंद झाला.<br /><br />मामाच लग्न गावातच दणक्यात झाल. त्यावेळी तिला खरतर गावाला खुप दिवस रहायचे होते व जयामामी बरोबर खुप गप्पा मारायच्या होत्या व मामाकडुन इतके दिवस बुडलेल्या भुताच्या गोष्टी परत ऐकायच्या होत्या. पण ते तिच बारावीच वर्ष होत म्हणुन तिला आईच ऐकुन मुंबईला दोनच दिवसात परत यायला लागले.<br /><br />आता मात्र एकदाची ती बारावीची परिक्षा होताच ती हट्टाने गावाला निघाली, अगदी एकटी! व मजेत ती गावाला पोचली सुद्धा. कधी एकदा जया सॉरी, जयामामीला भेटते असे तिला झाले होते. <br /><br />मामाने बाइकवर मागे तिची बॅग बांधली होती व पुढे पेट्रोल टॅंकवर तिची दुसरी पिशवी ठेवली. त्यामुळे त्याला सीटवर अगदी मागे सरकुन बसायला लागले होते. गेल्या पाच वर्षात रेखाच्या नितंबांची गोलाई अशी काही वाढली होती की नेहमीसारखे एका बाजुला तिला इतक्या सामानात बसणे शक्यच झाले नसते. इतक्या कमी जागेत बसायचे म्हणजे तिलाही बाईकवर दोन्ही बाजुला पाय टाकुन बसायला लागले. नशिब तिने पंजाबी ड्रेस घातला होता म्हणुन. <br /><br />खर तर ती मामाला अगदी चिकटुन बसली होती. पण प्रत्येक खड्ड्यात तिला असे काही धक्के लागत होते की प्रत्येक वेळा तिचे गोळे मामाच्या पाठीवर चपटे होत होते. गेल्या पाच वर्षात तिच्या छातीवरची बोरे मस्त संत्र्याच्या आकाराची झाली होती. </div><div id="post_message_2613536">ते गोड धक्के सहन करत ते एकदाचे घरी पोचले. आजीने दारात तिच्यावरुन भाकर तुकडा ओवाळला व तिने आजीला वाकुन नमस्कार केला व घट्ट मिठी मारली.<br /><br />"कशी असा तु पोरी? बरी होती का तुजी परिक्षा? आज किती वर्षाने रहायला येतेस पोरी." तिने मान हलवत आजीच्या शेजारी उभी असलेल्या जयामामी कडे पाहिले. तिने मनाशी ठरवले होते, तिला काही झाल तरी जयामामीच बोलायच. <br /><br />ती तिला पाया पडायला वाकली पण जयाने तिला घट्ट मिठी मारली, <br /><br />सकळभर त्या चौघांच्या गप्पा झाल्या मग मजेत जेवण झाली. जेवण झाल्यावर आजी झोपायला गेली. आजी आत जाताच अमितमामाला जयामामी घेऊन तिच्या वरच्या खोलीत गेली. रेखाला जरा रागच आला, पण करणार काय आता ती ’जयामामी’ झाली होती ना तिची!<br /><br />तिने बॅगेतुन बरोबर आणलेले भुतकथा मासीक वाचायला घेतल. वाचता वाचता ती झोपुन गेली. पण त्या रात्री मग परत त्या तिघांच्या उशीरा रात्रीपर्यंत अशा काही मस्त गप्पा रंगल्या की जणु त्यांनी गेल्या ५ वर्षाचा गप्पांचा साचलेला बॅकलॉग बराच कमी केला. रात्री तिने मामाला भुताची गोष्ट सांगायला लावलीच. <br /><br />सर्वात कडी म्हणजे रात्री तिने जयामामीला तिच्याजवळच झोपायला लावले. त्यावरही कडी म्हणजे जयामामीने तिला एका भुताची व त्याला ’झाडा’वरुन उतरवणाऱ्या एका मांत्रिकाची गोष्ट इतकी मस्त रंगवुन सांगीतली की तिची मस्त टरकली व झोप लागे पर्यंत रेखाने मामीचा हात काही सोडला नाही. <br /><br />सकाळी जरा उशीराच तिला जाग आली. जयामामीशी गप्पा मारताना कधी झोप लागली ते तिला कळलेच नव्हते. सकाळी पहाते तर काय ती लब्बाड जयामामी तिच्या शेजारी नव्हतीच.<br /><br />सकाळी रेखला आवडणाऱ्या पेज व लोणच्याची न्याहरी झाली. आजी तिला म्हणाली पोरी मी जरा रत्नाग्रींस जाते. अमित अन जया नव्या शेतावर जाताहेत. तु इथ एकटी राहण्यापैस तु त्यांच्याबरोबर जातेस पोरी? दोन दिस राहुन परत या तुमी" रेखा एका पायावर तयार झाली. बाईकवर अमितमामा. मागे मामी व शेवटी ती असे दाटीवाटीन बसल्या. मामीला मागुन घट्ट मिठी मारली होती. आजीच्या गावावरुन हे शेत जरा लांबच होत. पोचायला जवळपास त्यांना अर्धा तास लागला. <br /><br />मामा त्याच्या शेताच्या कामाला लागला. जया स्वयंपाकाला व रेखा तिला मदत करायला. मामाने या शेतात छोटेसे घर बांधले होते. एक बसायची खोली, एक झोपायची खोली, समोर एक ऐसपैस पडवी व मागे छोटे स्वयंपाकघर. <br /><br />रात्री बराच वेळ भुताच्या गोष्टी सांगण्यात मामाची व मामीची जणु शर्यतच लागली. मामाकडे नव्या गोष्टी काहीच नव्हत्या पण जयामामीने एकेक अशा काही झकास गोष्टी सांगीतल्या की रेखाला मज्जा आली! मामा आत झोपायला गेला. जया रात्री तिच्याजवळच झोपली. रेखाने तिचा हात घट्ट धरुन ठेवला झोपेपर्यंत.<br /><br />रात्री तिला जाग आली. शेजारी झोपलेली जयामामी गायब होती. ती बाथरूममधुन सु करुन परत आली तर तिला एक विचित्र आवाज आला.<br /><br />"ऊऊऊह्ह्ह्ह्ह्*ह ऊऊऊह्ह्ह्ह्ह्*ह्ह्ह ओह......... आह ईईईईईइइइइइइइइइइइइइइ"<br /><br />रेखा घाबरुन गेली. मामाची झोपायच्या खोलीचे दार बंद होते. आवाज त्यातुन येत होता. ती दबत्या पावलाने त्या दाराजवळ गेली. पावसाने फुगलेले दार अजुन नीट लागत नव्हते. तिने जरा ढकलताच दार उघडल. आता तिला जयामामीचा आवाज तिला स्पष्ट येत होता. <br /><br />काळोखातही तिला स्पष्ट दिसत होते. मामाचे डोके मामीच्या मांड्यात होते व मामी जोरात आवाज करत होती. रेखाला एकदम धक्का बसला. मामा तिला करतोय तरी काय? तिला दुखतय की काय? <br /><br />"अरे मामा तु जयामामीला हे काय करतोस?"<br /><br />दोघांनी एकाच वेळी वळुन पाहिले. दारात आचंबीत झालेली रेखा उभी होती. तिने तिचा नाईट गाऊन घातला होता. झोपेत केस अस्ताव्यस्त झाले होते.<br /><br />"रेखा! तु झोपली होतीस ना? उठलीस कशी?" अमितमामाने विचारले. त्याने तिच्याकडे वर बघताच खिडकीतुन येणाऱ्या उजेडात तिला त्याचे ओले चिकट झालेले तोंड दिसले. रेखाला कळेना काय करावे. तिथे थांबावे की बाहेर पळुन जावे. <br /><br />इतक्यात मामी बोलली, "अगो, रेखा. तुझा मामा माझ्या झाडाला लागलेले भूत उतरवत होता. आज मी तुला ती गोष्ट सांगीतली ना तस. तुला तुझ्या आयशीन सांगीतल नाय का? तु आता १८ वर्षाची झालीस ना गो! मनात पुरुषांविषयी वाइट विचार आले की मला भूत लागत. तुला नाही अस होत?" <br /><br />"म्ह...म्हणजे कस मामी?" <br /><br />"म्हणजे शरीरावर काटा येतो. छातीत धडधडत. मांड्याच्या मधे हुळहुळत. तिथ पाणी सुटुन चड्डी ओली होते. खाज आल्यासारख होत." मामीन तिला सगळ समजावल.<br /><br />रेखा विचार करायला लागली. तिला पटले खर. कॉलेजमधे येता जाताना तिला कधी कधी तसे व्हायच खर! त्या विचारान ती गोरीमोरी झाली. आता पण तिला तसच काहीस व्हायला लागल.<br /><br />मामी बोलली, "इकडे ये रेखा. मला दिसतय तुलाही भूताने पकडलय. मी त्या मांत्रिकासारख तुझी सुटका करते. तुझ्या झाडाला सोडवुन देते. ये इकडे." <br /><br />भारल्या सारखे रेखाने डोक हळु हळु वर खाली करत होकार दिला. तिला माहीत होते ही भूते एकदा लागली की झाडाला किती छळतात. त्यामुळे तिला नक्की वाटत होत की आपल्या अंगावरच भूत मामाने घालवाव. पण ती त्यासाठी नागडी व्हायला लाजत होती. लाजत होती. तिला भितीही वाटत होती. तिने मामीला मगाशी ओरडताना ऐकले होते. ती ओरडत होती म्हणजे मामा भूत काढत होता तेव्हा तिला नक्की दुखत असाव, आणी तिला तिच भूत कढताना मामीसारख दुखल तर?<br /><br />अमित मामाने तिला जवळ बोलावल. ती त्यांच्या पलंगाजवळ सरकली तसा मामान तिचा हात धरला व तिला पलंगावर बसवल.<br /><br />"हे बघ तु अजीबात घाबरु नकोस. ही जया मामी आहेना, तिलाही मी छान शिकवल आहे कस करायच ते. तिच तुला करुन देईल. चालेल?" मामाने तिचा हात थोपटत, जरा दाबत विचारले. <br /><br />"जया मामी तुझ्या झाडाला लागलेल भूत तोंडान ओढुन काढेल. बघ तुला एकदम बर वाटेल!" मामा अजुनही तिचा हात थोपडत होता.<br /><br />रेखाने अजुन इतकी पुस्तके वाचली होती की तिला माहित होत की कधीना कधी तिच्या झाडाला लागलेले भूत काढायलाच लागेल. बाहेरच्या मांत्रिकाकडुन करण्यापेक्षा तिचा लाडका मामा व मामीने केल तर तिला बरच होत. जयामामी ते करणार होती म्हणजे तर प्रश्नच नव्हता. कारण ती मामी व्हायच्या आधी तिची मैत्रीण होती. मामी मैत्रीण असल्यामुळे ती भूत काढेल तेव्हा तिला कमी दुखेल. <br /><br />पण मामाच्या समोर कपडे काढायला ती जरा लाजत होती. त्याला तिच्या खालची तिची ’ती" दाखवायला तिला खुपच लाज वाटत होती. पण शेवटी तिने होकार दिला.<br /><br />जयामामी खाली वाकली व तिने रेखाचा गाऊन काढला. रेखा अगदी गप्प होती. तिने काही न बोलता जयामामीला तिचा गाऊन काढायला मदत केली. गाऊन अंगावरुन दुर होताच तिचे नाजुक अंग खिडकीतुन येणाऱ्या चंद्रप्रकाशात चमकु लागले. तिच्या अंगावर फक्त ब्रा व चड्डी होती. मामीनी काही न बोलता ब्रा व चड्डी उतरवली. रेखाने लाजुन मामाकडे पाहिले. मामा तिच्याकडे एकटक पहात होता. ती अजुनच लाजली.<br /><br />पण तिला माहित होते की तिच्या शरिरात प्रवेश केलेले भूत उतरवायला असे करणे भाग आहे. ती मामीच्या पुढच्या हालचालीकडे लक्षपुर्वक पहात होती. तिच्या अंगातली भूते तिच्या योनीतुन वाहत जातील याच्या जाणीवेने ती अगदी लाजुन चूर झाली. <br /><br />मामीने तिला पलंगावर झोपवले व तिचे पाय फाकवले. मगाशी रेखाने जयामामीला करताना पाहिले होते तसे पाय फाकवुन तिने मामीचे अनुकरण केले. <br /><br />मामी जमीनीवर गुढगे टेकुन बसली व तिचे ओठ रेखाच्या योनीच्या ओठावर ठेवले. अपेक्षेने तिची कंबर उंचावुन मामीला मदत केली. तिला माहित होते की भूते मामीच्या नुस्त्या स्पर्षाने वाहायला लागली आहेत व तिची योनी ओली होऊ लागली आहे. तिचे स्तन कडक होऊन तिचे निप्पलमधे जणु भूते थयथय नाचत त्यातुन स्फोट होत आहेत. तिच्या आतल्या भूताने घाबरुन तिच्या तोंडातुन एक अस्फुट किंकाळी मारली.<br /><br />"जयामामी माझ्या झाडावरच्या भूताना उतरव.......आ.....आ......!" तिची स्तनाग्रे जास्तच कठोर होत होती.<br /><br />मामी तिची योनीच्या पाकळ्या ओठाने पकडुन चोखु लागताच रेखाने तिच्या पायाचा विळखा तिच्या मानेला घातला व तिची योनी मामीच्या तोंडावर रगडु लागली. इतकी वर्षे तिच्या शरीरात ठाण मारुन बसलेल्या त्या नालायक भुतांना ती चांगला धडा शिकवत होती. खुपशी भूत तिच्या योनीतुन वाहायला लागली. जयामामीची जीभ तिच्या तिथे चोखताना तिला वेड लावत होती. जया मामी त्या भूताना चवीने चोखत होती. तिला प्रश्न पडला की ही सगळी भूत बाहेर काढायला जयामामीला किती वेळ लागेल.<br /><br />अमितमामाने त्याची पॅंट उतरवली व तो रेखाच्या शेजारी ओणाऊन त्यांच्याकडे पहात होता. त्याचा तो हलणारा डोलणारा सोटा तिच्या तोंडापासुन थोड्याच अंतरावर आला होता.<br /><br />"रेखा, माझ्या अंगातली भूत फक्त इथुनच बाहेर काढता येतात. तु तुझ्या तोंडात माझा चोट घे व चोख. त्याने माझी भूत उतरवायला मदत होइल." मामाने त्याचा चोट हातात पकडुन तिला सांगीतले.<br /><br />रेखाने परत एकदा त्या अजस्त्र चोटाकडे पाहिले. टरारुन उठलेला तो काळा मासाच्या सोट्याला पुढे टोकाला एक मोठ डोक होते. त्या टोकाला एक डोळ्यासारख छिद्र्*हीही होते. चोटाच्या भोवती एक टंच फुगलेली नस उडताना दिसत होती. तिने परत मामाकडे पाहिले व डोक हलवल. तिने त्या चोटाला हळु हळु ओठात पकडत तोंडात भरुन घेतला. <br /><br />तिच्या शरिरातील भूत तिच्या शरीराच्या विविध भागात थैमान घालत होती. मामा त्याचा चोट तिच्या तोंडात डोळे बंद करुन हलवत होता व त्याच्या घशातुन चमत्कारीक आवाज येत होता. तिने तिची जीभ मामाच्या चोटाभोवती घोळावताच त्याचे आवाज वाढले. तिला खात्री पटली की ती मामाच्या अंगातली भूत उतरवायला मदत करत आहे. ती मामाने सांगीतल्याप्रमाणे करत राहिली.  <br /><div id="post_message_2613553">"ओह ओह रेखा चोख... जोरात! उतरव माझ्या झाडावरच भूत.....! आआह्ह्ह्ह्ह!!!" <br /><br />इकडे जयामामी तिच्या खालती ’तिथे’ तिची जादू चालवत होती. मामीने बोटाने व तिच्या जीभेने तिच्या तिथे काही तरी केले तसे रेखाचे शरीर एकदम ताठरले व आखडले. तिच्या शरिरातुन बाहेर पडणारे स्त्राव तिला जाणवत होते. तिचे शरीर थरथरत होते व ती शहारत होती. जयामामीने तिचे ओठ जोराने तिच्या पाझरणाऱ्या योनीवर आवळले व तिच्या शरीरातुन बाहेर पडणाऱ्या भूताना चोखु लागली. खरतर रेखला त्याक्षणी जोरान ओरडायची इच्छा होत होती. पण मामाचा चोट तिच्या तोंडात भरलेला असल्यामुळे तिला तस करता येत नव्हत.<br /><br />तिच शरीर अजुनही थरथरत होत. अचानक तिला तिच्या तोंडात भरलेला अमितमामाचा चोट जास्त मोठा झाल्याची जाणीव झाली. तो एकदा जोराने ओरडला व तिचे तोंड त्याच्या जाड मलईने भरुन गेले. तिला कळले की खुपशी भूत असणार कारण तिचे तोंड अगदी पुर्ण भरुन गेले. तिच्या जीभेवरुन ओठाच्या कडेने तो घट्ट द्रव बाहेर वाहु लागला. तिन तोंडाच्या बाजुने तो पदार्थ तिच्या हनवटीवर वाहु दिला. <br /><br />रेखाला कळत नव्हत, की तो पदार्थ गिळावा की नाही? मामाच्या शरीरातुन बाहेर पडलेली ही सगळी भूत तिच्या शरीरात शिरली तर? पण तिला हिही खात्री होती की तस जरी झाल तरी तिने अमितमामा व जयामामी सांगीतले तर ते होतेच त्यांना परत चोखुन उतरवायला. <br /><br />रेखाने शेवटी तिच्या तोंडातुन अमितमामामाचा बाहेर काढला. त्याचा तो तिसरा ’डोळा" अजुनही तो सफेद पदार्थ ओकत होता. त्यातुन अजुनही काही भूत बाहेर पडत होती. तिने परत घाईने त्याला तोंडात घेतला व मामाची उरली सुरली भूत चोखुन काढायच्या कामात ती दंग झाली. तिला खात्री होती की तिने तिच काम चोख केल होत व मामा व मामी तिला शाबासकी देणार होती. कारण अमितमामाचा चोट एकदम मलूल पडला व सगळी भूत बाहेर निघाल्यामुळे बारीकसा झाला.<br /><br />-----------<br /><br />त्या रात्री परत तिच्या बिछान्यावर पडल्यापडल्या रेखा मनात आनंदी होत शेवटी तिला भूत उतरवण्याची कला सापडल्याबद्दल देवाचे व मामामामीचे आभार मानत होती. भूत या विषयावरुन तिच्या सगळ्या मैत्रिणी नेहमी तिची थट्ट करत. पण आता तिच्याकडे सज्जड पुरावा होता, की भूत लागल्यावर काय होत आणी त्यांना उतरवायाची विद्द्या तिला येत होती. आता ही विद्या ती तिच्या मैत्रिणीना शिकवु शकत होती. त्यामुळे आता तिला कोणी हसुच शकत नव्हते. <br /><br />ती जसा हा विचार करत होती तसतसा तिच्या शरीरावरचा तिचा ताबा सुटत होता. तिच्या शरीरातुन विचित्र संवेदना येत होत्या. तिचे निप्पल तिच्या गाऊनमधे तिलाच टोचत होते. तिला तिचे गोळे स्वतःच दाबुन त्यांच्या बोंडाना पिळावे असे तिला खुप वाटायला लागले. तिच्या पायामधे परत काहीतरी वाहायला सुरवात झाली. तिने विचार केला की अमितमामालाच विचारावे की त्यान आता तर तिच भूत उतरवल होत, मग इतक्या लगेच तिला परत असे का होऊ लागले? जयामामीकडुन कदाचीत तिला भूत परत चोखुन काढायला लागणार असे दिसत होते. या विचाराने ती पटकन उठली व अमितमामाच्या खोलीकडे निघाली. तिचे पाय तिच्याच पायात येत होते इतकी ती अशक्त झाली होती.<br /><br />रेखाला मामाच्या खोलीतुन मगासारखेच विचित्र आवाज येत होते. म्हणजे मामा, मामीला लागलेले भूत अजुनही उतरवत होता की काय? रेखाला प्रश्न पडला हे दोघे दिवसातुन किती वेळा एकामेकाची भूते उतरवतात? <br /><br />मामाच्या खोलीचे दार उघडेच होते. मामाने मामीला ओणवे केले होते व तो मागुन तिच्या गरगरीत नितंबांवर परत परत धक्के देत होता. दोघांच्याही अंगावर कपडे नव्हते. मामीचे तिच्याहुन मोठे असलेले गोळे लोंबत होते व मामाच्या प्रत्येक धक्क्याबरोबर गदागदा डुचमळत होते. मगाशी त्याने मामीच्या चूतीतुन जिथुन भूत चोखुन बाहेर काढली होती, आता मामीच्या तिथेच तो मागुन तिला ठोकत होता. <br /><br />मामीच्या तोंडातुन घाणेरडे शब्द बाहेर पडत होते. मगाची तो चोखत होता तिच ती जागा होती. तिथेच तो आता त्याचा चोट ठोकत होता. खर तर तिला मामाचा चोट दिसत नव्हता. पण तिला तितक माहित होते. ते शब्द मामीचे का भूतांचे असावे हे जरा तिला गोंधळात टाकणारे होते.<br /><br />"चोद मला, अमित जोरात..... चोद! आ..अहा.... अहा........ ! अमित घाल........ तुझा....... चोट ......माझ्या..... चूतीत.....! घाल..... अजुन..... आत....!! अजुन....... आत......!!! आ....ई......ग........! अमित.......... किती मजा येतेय..................किती............ बर वाटतेय......!" प्रत्येक धक्क्याबरोबर मामीचे गोळे हलत होते व तिचा आवाजही थरथरत होता. पलंगही हलत होता व त्यातुन चमत्कारीक आवाज येत होते.<br /><br />मामाही ओरडत होता,"जया माझा आता गळतोय. माझा बार उडतोय.....आई...ग! तुझी चूत काय तापलीय जया. मला चटके बसताहेत. जया....मी......आलो........ओ........!"<br /><br />"अमित जोराने! ....अजुन जोराने...... चोद! ...... मार.... तुझ्या...... पिचकाऱ्या..... माझ्या...... चूतीत..........!"<br /><br />रेखा पहात होती, ऐकत होती. पण तिला नक्की कळत नव्हते त्यांचे काय चालले आहे. पण तिला कल्पना होती की फक्त भूतच असे घाणेरडे शब्द काढता. कदाचीत दोन भूतांची मारामारी होत असवी. का मामी भूतांना पळवायला हे कसले तरी मंत्र तर उच्चरत नसेल ना? <br /><br />मामाने तिच्याकडे वळुन पाहिले. त्याने जयामामीला सोडले व तो रेखाकडे आला. "रेखा तुला झोप नाय इली? परत कशाला उठलीस? तु बरी असा ना? ये, जयामामीला काही अतिशय हट्टी भूतांनी धरले आहे. ही भूत चोखुन उतरत नाहीत. त्यांना चांगल ठोकुन, कुटुन बाहेर काढायला लागत. मी तिची ही हट्टी भूत काढायचा प्रयत्न करतोय."<br /><br />तिने मगाशी त्याच्या पायामधल्या जागेतुन भूत उतरवलेली जागा त्याच्या पायामधे लोंबकळत होती. त्यातुन भूतांचे सफेद पाणी ठिपकत होते. तिला त्याची चव आठवली. तिच्या तोंडात त्याची चव अजुनही रेंगाळत होती. तिने कसे त्याला तोंडात भरुन चोखले व त्याचे भूत उतरवले हे आठवुन तिच्या मनात गुदगुदल्या झाल्या व तिची निप्पल ताठरली. तिच्या मांड्यामधुन परत पाझर लागुन तिच्या पायावर त्याचे ओघळ उतरायला लागले.<br /><br />अमितमामाने रेखाचा हात पकडला व तिला घेउन तो त्याच्या पलंगाशी घेऊन गेला. पलंगावर जयामामी मामी पाय फाकवुन पोटावर उलटी झोपली होती. तिच्या पायाच्यामधे पलंगावरची पांढरी चादर भिजुन ओली झाली होती व सफेद चिकट द्रवाचे थारोळे जमले होते. मामीच्या पायामधुन अजुनही पांढरा द्रव ठिबकत होता. म्हणजे ती नालायक हट्टी भूते तिच्या झाडावरुन उतरत होती.<br /><br />"ही हलकट हट्टी भूत काढणे खुप अवघड असत बघ रेखा. ही भूत अचकट विचकट बोलतात. तु अजुन फक्त १८ वर्षाची आहेस. त्यामुळे ही हट्टी भूत तुला अजुन लागली नाहीत. पण तुला पाहिजे तर मी तुला तपासु शकतो. पण त्यासाठी तुला पुर्ण कपडे काढायला लागतील. म्हणजे त्या भूताना लपायला जागा मिळणार नाही."<br /><br />रेखाने मान हलवुन होकार दिला. तिला ती हलकट हट्टी त्रासदायक भूत अंगाला लाऊन घ्यायची नव्हती. अमित मामाने तिचा गाऊन उतरवला. तिला परत मामासमोर नागड होण्यात जरा विचीत्र वाटल. पण तिने धीर करुन ती संपुर्ण नग्न झाली. तिने न्हाणीघरात स्वतःचे शरीर अनेकदा न्याहाळले होते. पण ती कुणा पुरुषासमोर तशी उभी राहुन त्याला तिला विवस्त्र पहायला देईल असे वाटले नव्हते. <br /><br />तिला कल्पना होती की मामाला तिच्या पायाच्या मधल्या काळ्या कुरळ्या केसाचा झुपका स्पष्ट दिसत आहे. व तिचे संत्र्यासारखे गोल व घट्ट स्तन व त्यावरील तरारलेले कडक माना वर करुन आढ्याकडे पहाणारे तपकीरी निप्पल मामा डोळे फाडुन पहात आहे.<br /><br />पण तिला हेही जाणवत होते की तिचा मामा व मामीच तिला अश्या अवस्थेत पहात आहेत, कुणी परके नव्हे. नाहीतर कुणी काळा कुट्ट अंगाला वास मारणारा बाहेरचा मांत्रिक तिला पहात नाही. अमित मामा तिला किती जपत होता व तिला भूतांना कस उतरवायचे हे शिकवत होता. त्याने तिला मांडीवर बसवले व त्याने नाजुक हाताने. तिच्या पायामधल्या काळ्या केसांशी खेळत त्यांच्यामध्ये बोटानी चाळे करत होता. त्याने दोन बोटे तिच्या ’तिथे’ आत नेली व तिच्या चूतीला तो आतुन बोटाने चाळवु लागला. </div>__________________रेखाला लगेच जाणवले की मामाच्या तिच्या चूतीत फिरणाऱ्या बोटामुळे तिची भूते चवताळुन उठतील. तिच्या पायातले त्राण जात होते व तिच्या शरीरातुन कल्लोळ उठत होते. त्यामुळे तिची छाती धडधडायला लागली व तिची निप्पल अतिशय कठोर होऊन दुखायला लागली. अमितमामाने ते ओळखुन तिचे एक निप्पल चोखायला लागला व दुसरे बोटाच्या चिमटीत पकडुन पिळायला लागला. रेखाच्या तोंडातुन खुप उसासे बाहेर पडत होते.<br /><br />ए अमित मामा मला माझ्या अंगातली भूत जाणवत आहेत. ए त्यांना पळव ना लांब. ए मामा तु जयाला केलस तस मला करना....माझ्या झाडाला लागलेली ही भूत उतरवना......ए प्लीज.......कर ना.....!!"<br /><br />अमित मामाला दुसऱ्यांदा सांगावे लागले नाही. त्याची पायामधली भूत उतरवायची ती जाडजुड ’छडी’ ताठ झाली होती व भूताचा समाचार घ्यायला तयार झाली होती. तोही पलंगावर झोपला व त्याने रेखाला त्याच्या अंगावर ओढले. ती पटकन त्याच्या मांड्यावर आरुढ झाली. बाजुला झोपलेली जयामामी त्यांच्या हालचालीने जागी झाली. तिने उठुन मामाची कडक छडी तिच्या मांड्यामधे हाताने भरवुन तिला मदत केली व ती रेखाचे गोळे आळीपाळीने दाबु लागली.<br /><br />’तिथे’ त्याचा स्पर्ष होताच रेखाच्या तोंडातुन एक हुंदका फुटला. तिची सुजलेली योनी दुभागुन त्याचा सोटा तिच्या आतल्या गुलाबी आवरणात घुसला. मामीचा हातातले तिचे गोळे सुजुन दुखायला लागले होते. तिने परत एक मोठा सुस्कारा दिला.<br /><br />"ए मामा....... तुझा तो खुपच जाड आहे! माझ्या तिथे तो जाणार नाही. ए मामा खुप दुखत आहे रे.... आ...ई.......ग........!!ओह्ह्ह्ह्ह........!!!! !"<br /><br />जयामामीला तिचे दुखः जाणवले. तिने मामाचा चोट हाताने तिच्या चूतीतुन बाहेर काढला व तोंडात भरुन एकदा चोखुन ओला केला. मग ती रेखाच्या अंगावर ओणवी झाली व तिने रेखाची योनी चाटायला लागली. रेखाच्या अंगातली भूत वाहायला लागलीए व तिची चूत पाझरु लागली. बराच वेळ तिची योनी चोखुन मामीने परत एकदा मामाचा चोट स्वतःच्या तोंडात भरला व पटकन त्या ओल्या केलेल्या सुजलेल्या सोट्याला रेखाच्या चूतीत घातला. <br /><br />रेखाने जरा वर खाली होऊन त्याचे ते धुड संभाळुन तिच्या चूतीच्या आत घेतले. तिला मामाचा चोट ह्या वेळी जरा सहज आत शिरताना तिला जाणवला व जास्त दुखल नाही. तिला हेही जाणवल की त्याला चूतीत भरताना तिच्या चूतीचे स्नायु ताणले जात अहेत व हळु हळु त्याचे ते धुड तिच्या इवल्याश्या चूतीत आत शिरत आहे. <br /><br />जया मामी तिला हाताने दाखवत होती, कस वर खाली कंबर उचकवायची. तिने तस करताच एकेक इंच मामाचा सोटा तिच्या आत शिरकाव करु लागला. तिच्या शरीरातील भूते तिच्या शरीरात थैमान घालत होती. त्यांचा दबाव वाढत होता. तिच्या मांड्यामधुन ओल व्हायला लागले. <br /><br />तिच्या छातीवर निप्पल दुखायला लागले. जणु काही त्यातुन स्फोट होऊन ती फुटतील का काय अशी भितीच वाटली तिला. तिने मामीकडे पाहिले व तिचा हात स्वतःच्या गोळ्यावर नेला. मामीला न सांगावे लागता ती तिचे गोळे चेपुन देऊ लागली.<br /><br />अमित मामाच्या सोट्याचे डोके तिच्या नाजुक ’तिथे’ आत बाहेर करत होते. रेखाला वाटत होतेकी, मामाने अजुन खोलवर त्याचा चोट आत घालावा व तिच्या आतमधल्या वळवळणाऱ्या भूतांना पार झोडपुन बाहेर पळवावे. तिने तिचे कुल्ले वर उचलले व जोराने ती अमितमामाच्या चोटावर बसली. जोरान उठुन परत बसली. तिला आत चिमटे बसत होते, दुखत होते, तरीही ती मामाच्या चोटाला शक्य तितके आत ढकलत होती, भूताना पळवायला!<br /><br />अमितमामाचा तिच्या आत खोलवर शिरला. तिच्या आतमधली भूत अजुनच चवताळली. तिला जाणवले की तिची चूत खेचली जात होती त्या नालायक भूतांमुळे. तिला खुप दुखतही होते. पण त्या भूताना उतरवायचे तर तिला जरा त्रास होणारच याची तिला माहिती होती. ती परत अमितमामाच्या शरीरावर त्वेशाने बसत त्याला ’तिथे’ जागा करुन दिली.<br /><br />रेखाला इतक छान वाटायला लागल. तिचे डोक्यातुन झिणझिण्या यायला लागल्या. तिच्या अंगावर रोमांच उभे रहात होते. तिला शंका यायला लागली या लढाईत त्या भूतांचा विजय होतोय की काय? म्हणुन ती स्वतःच्या चूतीला मामाच्या चोटावर जोराने घासु लागली. तरीही तिच्या आतमधुन तिला आजवर कधीही न जाणवलेली भावना होऊ लागली.<br /><br />जयामामीने तिच्या बाजुला गुढग्यावर बसुन तिचे गोळे किस करत होती व तिचे निप्पल चिमटीत पकडुन पिळत चोखत होती. तिच्या आतली भूत त्यामुळे जास्तच उफाळुन आली. आता तर तिला असह्य होऊ लागले होते. मामीने तिच्या गोळ्यांच्या टोकाना परत परत किस करताच आतुन जणु स्फोट होणार असे तिला वाटायला लागले.<br /><br />रेखाला मामीचे मगाशी दारातुन ऐकलेले शब्द तिला लख्ख आठवत होते. जेव्हा मामा जयामामीच भूत ठोकुन उतरवत होता, तिला माहीत होते की जया मामीने भूताना पळवायला ते शब्द मंत्रासारखे वापरले होते. <br /><br />"चोद मला, अमित....मामा..... जोरात..... चोद! आ..अहा.... अहा........ ! अमितमामा घाल........ तुझा....... चोट ......माझ्या..... चूतीत.....! घाल..... अजुन..... आत....!! अजुन....... आत......!!! आ....ई......ग........! अमित..........मामा! किती मजा येतेय..................किती............ बर वाटतेय......! ऊ....ओह्ह्ह्ह्ह ऊऊओ ....... उउउउउह्ह्ह्ह्ह्*ह......... अमितमामा..... जोरात कर..... आआह्ह्ह्ह्ह्*ह.......! चोद माझी चूत!!"<br /><br />रेखाला त्या शब्दांचा अर्थ माहित नव्हता, पण तिला खात्री होती की जयामामीने हा मंत्र वापरुन त्या हट्टी भूतांना पळवल होत. तिला चूत म्हणजे काय व चोट म्हणजे काय हे माहित होत. त्यातुनच भूत चोखुन उतरवतात. पण बाकीचे शब्दाचा अर्थ काय याचा तिला पत्ता नव्हता. चोदणे म्हणजे चूत व चोट यातली लढाइ असावी. पण जोवर भूत उतरवायला या मंत्राचा उपयोग होतो होता, तिची तो मंत्र जोराने म्हणायला काहीच हरकत नव्हती.<br /><br />"रेखा... माझ्या सोने मामाला तुझी चूत चोदायला खुप आवडत आहे. तुझी चूत किती गरम आहे माझे राणी......! अमितमामा तुझ्या चूतीत त्याची पिचकारी उडवणार आहे. ऊऊह्ह्ह्ह्ह.... आआअह्ह्ह्ह्ह्*ह.....आ....आ....आ..........! अमितमामाचा सुटला बार! उह उह उह आ.... आह.......ह्ह्ह्ह" </div><div id="post_message_2613536"></div><div id="post_message_2613536">जयामामीने तिच्या चूतीच्या आतल्या बटनावर बोट लावल. अमितमामाच काम चालु होतच तिच्या चूतीत त्याचा चोट आत बाहेर करायच. रेखाच्या आत परत कसस होऊ लागल. आतुन स्फोट होऊ लागले. तिने मामाचा चोट चूतीवर घासत आतवर खोल घातला. अचानक ते घडायला लागले.........<br /><br />"अमितमामा चोद मला...! ए पण माझ्या आत काहीतरी होतय..... ऊऊह्ह्ह्ह आआह्ह्ह्ह्ह! मामा चोद मला आणखी! जोराने..............!! आईग मी मेले........ आईग............ओह आ...आ.....आ.......आ........आ...............ई...... ....ई..........ऒऒऒऒऒऒऒ ऎऎऎऎऎऎऎऎऎऎऎऎऎऎऎऎ!!!!!!!!!!!!!"<br /><br />रेखाला वाटले जणु तिचे सारे शरीर वितळतय आणी सर्व दिशाना वाहतय. तिच्या आतुन आही तरी पाझरतय आणी अमितमामाच्या तिच्या आत घुसलेल्या चोटाला त्याची अंघोळ होतेय. तिचे मामीच्या हातातले गोळे फुटुन गेले व त्या स्फोटात मामीच्या ओठात बंदिस्त झालेले तिचे निप्पल तर पार वितळुन गेले. तिच शरीर थरथरायला लागल, कापायला लागल. तिच्या घशातु अनेक किंकाळ्या फुटल्या. किती वेळ ती चित्कारत होती याचे तर तिला अजीबात भान नव्हते. ती जणु बेशुद्ध झाली.<br /><br />जयामामीने तिला सावरले व अमितमामावरुन वेगळे केले. तिला आलेल्या ग्लानीतुनही तिला दिसले की जयामामीने मामाचा चोट तोंडात खुपसला व त्यातुन वाहणारी भुते चोखु लागली. तिच्या व मामाच्या अंगातुन बाहेर पडलेली सारी हट्टी भूते मामी चोखत होती. आता तिची शुद्धी झाली होती. त्या नालायक भूताना तिने मामा मामीच्या मदतीने पिटाळुन लावल होत तिच्या त्यांनी धरलेल्या झाडावरुन!<br /><br />"जया चोख माझा चोट....... चोख.......... ऊऊओह्ह्ह्ह्ह अजुन चोख........ आ...आ.......हा....!"<br /><br />रेखाला दिसत होते की अमितमामा जयामामीच्या तोंडात जोराने धक्के मारतोय. सगळी भूत मामी चोखुन घेत होती, जयामामी. अमितमामा तिच्यात पिचकारी न मारता जया मामीच्या तोंडात का मारतो तिला कळेना. मगाशी मामाच्या चोटातुन आलेल्या मलईची चव आठवुन मामीचा तिला हेवा वाटला.<br /><br />जया मामीच्या तोंडाच्या कडातुन तो सफेद द्रव वाहत होता. जयामामी मामाचा चोट जणु पिळुन काढत सगळा द्रव चोखत होती. शेवटी तिने मामाचा चोट तोंडाबाहेर काढला. ती तशीच मामाच्या अंगावरुन घसरत रेखाच्या दिशेला आली. रेखाला कळेना मामी काय करते. गोंधळुन तिने मामाकडे पाहिले.<br /><br />"जयामामी तुला माझी मलई भरवतेय, रेखा. तोंड उघड बर."<br /><br />रेखाला अजुनही कळत नव्हत की मामी अशी का करतेय. कदाचित अस केल्याने भूत बाधा लगेच होत नसेल. तरी तिने निमुटपणे तिचे तोंड उघडले व आ वासला. मामीच्या खालक्या ओठातुन मामाची मलई तिच्या अंगावर पडत होती. तिच्या उघड्या तोंडात बराचसा तो सफेद पदार्थ आला. थोडासा तिच्या घशात गेला.<br /><br />जयामामीने वाकुन तिचे ओठ रेखाच्या ओठावर घट्ट दाबले व रेखाला मिठीत घेतले. रेखाला हे बरोबर वाटत नव्हत. मामीचे मिठीत तिचे मोठे गोळे रेखाच्या छोट्या गोळ्यांवर दाबुन सपाट झाले. मामी आत तिची चक्क पापी घेत होती. तिची जीभ रेखाच्या जीभेशी खेळत होती. मामाची मलई सगळी तिच्या घशात गेले व तिने ती सगळी गिळुन टाकली.<br /><br />"रेखा, तु अस कर की आज आमच्याबरोबर इथ या पलंगावरच झोप. कारण ही भूत कधी परत येतील व आपल्यावर हल्ला करुन आपल्याला धरतील हे सांगता येत नाही." <br /><br />तिने ते ऐकले ते बरे झाले. दुसऱ्या दिवशी भल्या पहाटे तिला जयामामीचे भूत चोखुन काढायला लागल. ती मामीचे भूत चोखत असताना, मामी अमितमामाचे भूत चोखत होती. ती भूते खरच हट्टी असावीत कारण जयामामीला अमित मामाच्या अंगावर चढुन त्याचा चोट तिच्या चूतीत घालुन चांगल कुटाव लागल. त्याचे सफेत भूत तिच्या चूतीत पडेपर्यंत तिला मेहनत करावी लागली. मग जयामामीने तिला तिच्या पायाच्या मधुन चोखुन घ्यायला लावले. <br /><br />त्यानंतर अमितमामाने तिच्या चूतीत आपला चोट घालुन रेखाला कुटुन काढले व तिची भूते पार उतरवुन काढली.<br /><br />तिच्या उरलेल्या नंतरच्या गावाच्या वास्तव्यात, जेव्हा अमित मामा व जयामामी दिवसातुन कधीही एकामेकाची भूते उतरवुन घेत, याचे रेखाला खुपच आश्चर्य वाटाले. तिही प्रत्येक वेळी त्यांना मदत करत राहिली. तिने देवाचे आभार मानले की त्या दोघांनी तिला भूत उतरवण्याची कला शिकवली व तिला त्यात चांगले पटाईत केले!<br /><br /><br /><br />*******समाप्त*******  </div></div>

मराठी भूत लिंग कथा -- Marathi Ghost sex stories

मराठी भूत लिंग कथा -- Marathi Ghost sex stories भूऽऽऽत! लेखक - विकी रेखा आज प्रथमच एकटी गावाला जायला निघाली होती. खर तर ती गेल्याच मह...

+ Read more »

Jawani Ki Khel (Hindi) (400MB)

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><b><span style="font-size: large;"><a href="http://storieswithmovies.blogspot.in/2015/07/jawani-ki-khel-hindi-400mb.html">Jawani Ki Khel</a> (Hindi) (400MB)</span></b><br />Actors : Mariya, Sindhu, Devika, Gandhi, Bashkar<br />Director : S.Mani Kandan<br />File Format : MP4<br />Video Resolution : 608 x 288<br />Nudity : <span style="color: red;">Yes</span><br /><br /><img alt="" border="0" src="http://s3.postimg.org/4bdl4g7tf/image.jpg" /><img alt="" border="0" src="http://s3.postimg.org/k5nw0l76b/image.jpg" /><br /><img alt="" border="0" src="http://s3.postimg.org/5p57zr72r/image.jpg" /><img alt="" border="0" src="http://s3.postimg.org/o3b5pztzn/image.jpg" /><br /><br /><span style="font-size: large;"><span style="color: red;">Single Download Links</span></span><br /><br /><div style="margin-top: 5px; margin: 20px;"><div class="smallfont" style="margin-bottom: 2px;">Code:</div><pre dir="ltr" style="height: 82px; padding: 5px; width: 600px;"><a class="linkified" href="http://ultramegabit.com/file/details/dRsKQ8Mx968" target="_blank">https://ultramegabit.com/file/details/dRsKQ8Mx968</a><br /><a class="linkified" href="http://speedshare.eu/2ag2gt13lakb/Jawani_Ki_Khel.mp4.html" target="_blank">http://speedshare.eu/2ag2gt13lakb/Jawani_Ki_Khel.mp4.html</a><br /><a class="linkified" href="http://uploadsat.com/evimxzre63z5.html" target="_blank">http://uploadsat.com/evimxzre63z5.html</a><br /><a class="linkified" href="http://www.kingfiles.net/hh1au6xy3byw/Jawani_Ki_Khel.mp4" target="_blank">http://www.kingfiles.net/hh1au6xy3byw/Jawani_Ki_Khel.mp4</a></pre></div></div>

Jawani Ki Khel (Hindi) (400MB)

Jawani Ki Khel (Hindi) (400MB) Actors : Mariya, Sindhu, Devika, Gandhi, Bashkar Director : S.Mani Kandan File Format : MP4 Video Resolution...

+ Read more »